11/08/2009

საჭირო დროს საჭირო ადგილზე აღმოვჩნდი?

2 კომენტარი:







/Washington/



***
უკანასკნელი ხუთი დღე ვაშინგტონში გავატარე. მმმმ, ძალიან მომეწონა, რაღაცნაირი სიმშვიდე და ზომიერი ხმაური. სამწუხაროდ ვერაფერი ვერ ვნახე, გარდა თეთრი სახლისა და National Geographic-ის მუზეუმისა. მთელი დღეები შეხვედრიდან შეხვედრაზე დავდიოდი, სადილის დროც კი არ მქონდა. გუშნ იყო ბოლო დღე, ისე დავიღალე ფეხები აღარ მემორჩლება, კისერი მტკივა, კუნთები, ენერგია 0... ეს რა იყო:) 8 საათიდან გასული საღამოს 7 საათამდე შეხვედრაზე :(...

თუმცა ორი მნიშვენლოვანი რამ მოხდა.

5 ნოემბერი, 2009 წელი
საღამოს 9.30 გამოვეწყვე და სასტუმროს ფოიეში ჩემი ფოტოკამერიანად წამოვსკუპდი. გარშემო უამრავი ხალხი დადიოდა, სასტუმრო 5 ვარსკვლავიანი იყო, სტუმრებიც შესაფერისი. ყველას განსაკუთრებულად ძვრიფასი სამოსი ეცვათ. ხან ერთს გავაყოლბდი თვალს, ხან მეორეს... გარემომ, სასტუმროს შავ კანიანმა პერსონალმა, სტუმრებმა და აქტიურმა ფუსფუსმა რატომღაც ამერიკული ფილმები გამახსენა...

10-15 წუთი ისევ მქონდა, ჟურნალების თვალიერება უნდა დამეწყო და ჩემი გემრიელი ადამიანიც გამოჩნდა.
ნიკა ვარშავაში გავიცანი, იქ ახლოს ვცხოვრობდით ერთმანეთთან, თითქმის ყოველდღე სულ ერთად ვიყავით. რატომრაც დაემთხვა და პოლონეთი ორივემ ერთ დღეს დავტოვეთ, ის აშშ-სკენ გამოეშურა, მე საქართველოსკენ. და ამ მართალა მშვენიერ საღამოს ვაშინგტონში შევხვდით...

ბედნიერი ადამიანი ვარ... მსოფლიოს ბევრ ქვეყანაში მყავს მეგობრები (და არა ნაცნობები), რომლებიც ჩემთვის ძალიან ახლობლელი ადამიანები არიან. თუმცა ეროვნებას რა მნიშვენლობა აქვს, როცა მეგობრობაზეა საუბარი. მაგრამ სასაცილოა? როდესაც აფრიკელი მეგობარი უფრო მოგენატრება, ვიდრე საკუთარი ბიძაშვილი... ასეც ხდება...

ნიკას შევხვდი, და China Town-ში წავედით. მერე ერთი ხმაურიანი ლუდის ბარი ვიპოვეთ და მენიუს ჯერიც დადგა. ჩვენდა გასაოცრად მენიუში პოლონური ლუდი ვიპოვეთ ''Jywiec''...რაღა თქმა უნდა საღამომ პოლონეთში დაწყებული მეგობრობის გამო, პოლონური ლუდის ფონზე ჩაიარა...

ეს იყო ძალიან თბილ-თბილი და მზიანი საღამო...

6 ნოემბერი, 2009წ

14 სთ სრულდებოდა ერთი მეტად მნიშვენლოვანი ორგანიზაციის მისაღებში რომ ვიყავი. ჩემდა გასაკვირად შეხვედრის დაწყებამდე 10 წუთი ლოდინი მომიწია.
ცოტა ხანში ჩემი მასპინძლებიც (ორი ქალბატონი) გამოჩნდნენ და შეხვედრების ოთახშ გამიძღვნენ.
შეხვედრა ფორმალურად დაიწყო. ფორმალური შეკითხვები, პასუხები და ა.შ.
ცოტა ხანში, ერთი 50 წლამდე მამაკაცი შემოვიდა. არც მკითხა ვინ ვარ, საიდან ვარ... ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, მგონი ეჩქარებოდა... და აი შეკითხვების დასმაც დაიწყო... ძალიან დეტალურ საკითხებზე მისვამდა შეკითხვებს, რომლებიც წესით რიგით, თუნდაც მაღალი თანამდებობის პირს, ამერიკელს არ უნდა აინტერესებდეს... ჩემი თავი ოფიციალურ საკონკურსო გასაუბრებაზე მეგონა.
საუბრის დასასრულს კი ჯადოსნური წინადადება თქვა "არ გინდა ჩვენთან სტაჟირება დაიწყო?"...
ბატონო?????

აი ასე უცებ, სასწაულებრივად, ჰაეროვნად, დაუგეგმავად, სიურპრიზულად, გაუფრთხილებლად, გამაოგნებლად შემომთავაზეს ანაზღაურებადი სტაჟირება...

ანუ,
საჭირო დროს საჭირო ადგილზე აღმოვჩნდი?

მგონი კი....

ჩემს საორგანიზავიო საკითხებს ვაგვარებ და თუ ყვეაფერი მოგვარდა, აშშ-ს სტუმარი უფრო ხანგრძივად ვიქნები ვიდრე ვარ...



 

შეიყვარო Template by Ipietoon Blogger Template | Gift Idea