მოგზაურობა კრაკოვში

გავაგრძელებ პოლონეთის თემას და მოკლედ კრაკოვში მოგზაურობის შესახებ მოგითხრობთ. პროგრამის ფარგლებში ორ თვეში ერთხელ მაქვს საინტეგრაციო შეხვედრები. ამ შეხვედრების მიზანია ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქვეყნების წარმომადგენელთა ინტეგრაცია. კერძოდ, სტუდენტები, რომლებიც ცხოვრობენ პოლონეთის სხვადასხვა ქალაქებში, და არიან ამავე პროგრამის მონაწილეები ვიკრიბებით ერთ ქალაქში. შეხვედრების დროს იმართება ლექციები, პრეზენტაციები, და ექსკურსიები.

2009 წლის 4 მარტს გაიმართა მორიგი საინტეგრაციო შეხვედრა. ვარშავიდან დილით 10 საათზე გავედით. მატარებელი როგორც ყოველთვის კომფორტული და მგზავრობაც სასიამოვნო. გზაში შემთხვევით ერთი ქართველი ჟურნალისტი გავიცანი, რომელიც ასევე კრაკოვში მიდიოდა. ეს ქალბატონი მთელი გზა გაუჩერებლად საუბრობდა, არა და როგორ მიყვარს მატარებლით მგზავრობა, მუსიკის მოსმენა... ასე საუბარ-საუბარში ჩავედით კარკოვში. ჩავსხედით ავტობუსში და გავემგზავრეთ იაგელოუნის უნივერსიტეტში. სადაც დაგეგმილი იყო სადილი, რის შემდეგაც სააქტო დარბაზში გაიმართა ლექცია. ლექცია ძალიან საინტერესო იყო, თემა პოლოტიკურ საკითხებს ეხებოდა, კერძოდ კი საუბარი იყო ევროკავშირზე და წევრ სახელმწიფოებზე. პრფესორმა კითხვაზე, აქვს თუ არა შანსი გახდეს ევროკავშირის წევრი გვიპასუხა: “თეორიულად აქვს.... თუმცა გეოგრაფიული მდებარეობა, პოლიტიკური მდგომარეობა და ა.შ. დიდი პრობლემაა....”.

ლექცია რომ დასრულდა უკვე საღამოს 6 საათი იყო, და ყველანი გავემგზავრეთ სასტუმრო “არტურ”-ში. სამწუხაროდ ამ დღეს კრაკოვი ვერ დავათვალიერე. სასტუმროც ქალაქიდან საკმაოდ მოშორებით იყო, და გვიან ქალაქში გამოსვლის სურვილიც კი აღარ მქონდა. მოვთავსდით ჩვენს ნომრებში და ვახშმის დროც დადგა. არ შემიძლია არ აღვნიშნო, რომ ასეთი შეხვედრები “კარგი” საშუალებაა წონაში დაკლების. დიდი ხანია დღეში 3-ჯერ კვების რეჟიმი აღარ მაქვს, ამ დროს კი ფორმატი მოითხოვს ხოლმე. მეც ფორმატის შესაბამისად ვივახშმე. მერე კი ჩემს ოთახში წავედი. მოგვიანებით სტუმრად მეწვია ერთი ადამიანი, წარმოშობას არ დავასახელებ, და გვიანობამდე ჩემს ნომერში იჯდა. ნუ როგორც ხდება ხოლმე, მოკითხვები, მერე ამბების მოყოლები და ა.შ. ეჰჰ! არა და როგორ მეძინებოდა. მთავარი “ნეტარება” იმ საღამოს იყო ის, რომ ჩემს სტუმარს მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ეცვა. როგორც ჩანს დაიღალა და გახდა გადაწყვიტა, გაიხადა და..... ნეტავ არ გაეხადა :( . მისი წყალობით მთელი საღამო სურნელოვან გარემოში გავატარე.

გათენდა მეორე დღეც. საუზმე 8 საათზე იყო დაგეგმილი, შესაბამისად 7-ზე ხომ მაინც უნდა გავიღვიძო. მე კი გადავწყვიტე და საუზმე უარი ვთქვი, და გავაგრძელე მშვიდი ძილი. 9-ს ნახევარზე კი უკვე “ვიელიჩკში” მივდიოდათ სადაც მიწისქვეშა მუზეუმი უნდა გვენახა.
როგორც იქნა ავდექი, გავემზადე, მაგრამ მე და ჩემი ოთახის ბინადარი საუბარს შევყევით და დავაგვიანეთ :(. არა და არ მიყვარს როდესაც სადმე ვაგვიანებ. პუნქტუალურობის ჩემპიონატი რომ იყოს პირველ ადგილს აუცილებლად ავიღებდი (ამბიციური ვარ :) ). როდესაც ეზოში ჩავედით, ყველა ჩვენ გველოდებოდა. ძალიან გამიკვირდა, რომ გველოდებოდნენ, რადგან აქ არავინ გელოდება, როგორც წესი. თუ მიხვალ დანიშნულ დროს ხომ კარგი, თუ არა და ლოგიკით “რატომ უნდა ვალოდინოთ და შევაწუხოთ სხვა ადამიანები კონკრეტული ადამიანის გამო?”, არასოდეს არ იცდიან 5 წუთიც კი.
ერთი ასეთი შემთხვევაც იყო. სექტემბერში ერთმა ყაზახმა გოგონამ ბარგი დაგარკა, და საზაფხულო ფეხსაცმლით ჩამოვიდა პოლონეთში. ის იყო ავტობუსში უნდა ჩავმსხდარვიყავით და ის ერთადერთი ფეხსაცმელიც დაეხა. სანამ მეორე გოგომ სხვა

ფეხსაცმელი მოუტანა, ავტობუსი წავიდა :(.

როგორც იქნა ჩავედით ვიელიჩკიში (Wieliczki). მუზეუმი 120 მეტრზე მეტ სიღრმეზეა. დაახლოებით 50 სართული დაბლა ჩავედით. ხის ვიწრო კიბეები იყო, რომელიც არა და არ მთავრდებოდა. როდესაც ჩავედით, ყველანი მერე დავფიქრდით უკან ამოსვლის შესაძლებლობებზე და სურვილზე :). საბედნიეროდ ჩვენმა ხელმძღვანელმა დაგვამშვიდა ლიფტი მუშაობსო. დავმშვიდდით და განვაგრძეთ დათვალიერება..

ეს კი მუზეუმში გადაღებული ფოტოები, მეორე ფოტოზე კი ეკლესიაა, რომელიც იმავე სიღრმეზეა და წყალზეა.

საინტერესო სანახაობა იყო. სამწუხაროდ სიბნელის გამო ყველა ფოტო უხარისხო გამოვიდა. ამ მუზეუმის შესახებ კი დეტალური ინფორმაცია დევს ამ ბმულზე: www.muzeum.wieliczka.pl

საღამოც საინტერესო იყო, რადგან ეროვნული სიმღერების დღე იყო, და ჩვენც ქართველები ვინც ვიყავით ვიმღერეთ. თუმცა საინტერესო იყო, “კონცერტის” მეორე ნაწილი, როდესაც ჩვენმა ქართველმა მონაწილემ პოლონურად ძალიან ლამაზად იმღერა.

მესამე დღეს კი საბედნიეროდ დღის წესრიგით გათვალისწინებული იყო ძველი ქალაქის დათვალიერება.

სამწუხაროდ ასეთი გასვლების დროს, ნაკლები დრო მაქვს ფოტოების გადასაღებად, და ნორმალურად დასათვალიერებლად. ამიტომაც, ჩემი ფოტოები ძირითადად არ გამოირჩევა ორიგინალურობით. სწორედ ფოტოების გადაღების გამო ჯგუფს ჩამოვრჩი და საბედნიეროდ მალე ვიპოვე :). კრაკოვის სილამაზეზე და განსაკუთრებულ გარემოზე არაფერს დავწერ, რადგან ამის შესახებ ისედაც ყველამ იცის. ერთი მინდა აღვნიშნო კარკოვში განსაკუთრებულია ამინდები, რადგან პოლონეთის სამხრეთით არის და ყოველთვის შედარებით თბილა ვიდრე სხვა ქალაქებში. ეს კი ძალიან დიდი დადებითი მხარეა.

ესეც რამდენიმე ფოტო ძველი ქალაქიდან.

დღის ბოლოს ვახშამი გვქონდა, ძალიან ლამაზ პატარა რესტორანში. მაგრამ არა ამ ქართულ რესტორანში, რომელიც ძველ ქალაქშია. როგორც მითხრეს რამდენიმე ქართული რესტორანია კრაკოვში.

გამგზავრებამდე კი სადგურში ჩემი ქართველი მეგობრის შვილს შევხვდი, რომელიც იაგელოუნის უნივერსიტეტში სწავლობს. სამწუხაროდ მატარებელი მალე დაიძრა და სულ 10 წუთით ვნახეთ ერთმანეთი. დავემშვიდობე და მოვთავსდი ჩეს ადგილზე, უცნაური გრძნობა მქონდა, სევდიანი თითქოს, ალბათ იმის გამო რომ ქართველს შევხვდი. საერთოდ პოლონელები სიმაპტიური ხალხია, თუმცა ეს ქართველი ბიჭი ისე გამოირჩევა თავისი ეშხიანი და განსხვავებული გარეგნობით პოლონელებისგან, რომ სიამაყის გრძნობა დამეუფლა.

ასე დასრულდა ჩემი მოგზაურობა კრაკოვში. მაისში ლუბლინში მივდივარ, თუმცა ზამთარში უკვე ვიყავი, და მომეწონა. მაგრამ მე მაინც ყველაზე ძალიან გდანსკი მომწონს, ქარვის ქალაქია, ნამდვილი ზღაპარი. საერთოდ კი პოლონური ქალაქები საკმაოდ განსხვავდება ერთამეთისგან, და ყველა გამორჩეული და რაც მთავარია მოვლილია. ე.წ. “ძველი ქალაქი” თითქმის ყველა დიდ ქალაქშია, რაც ტურისტებისთვის სასიამოვნო და საინტერესო ადგილია დასათვალიერებლად. ეჰ, საქართველოშიც რომ ასე იყოს ...

მგონი ურიგო არ იქნება, რამდენიმე ჩემი ფოტოც დავდო კრაკოვში გადაღებული. ბოლო ფოტო კი ზუსტად მაშინ არის გადაღევული, როდესაც ჯგუფს ჩამოვრჩით მე, ერთი ქართველი და ყაზახი გოგო. ბოლოს კი ფასებია, ანუ რა ღირს მოგზაურობა კონკრეტულ ქვეყნებში, ფასები მოცემულია ზლოტებში. აქედან მოგზაურობა ძალიან იაფია, განსხავებით საქართველოსგან :( .