ბოლო გასეირნება

რამდენიმე დღე ბათუმში ვიყავი.

კარგი იყო.

თურმე რა კარგი ყოფილა დედასთან ერთად დასვენება.

არ გაწუხებს არაფერზე, პირიქით ყველაფერს აკეთებს რომ კომფორტულად იყო... იდეალურად ვიყავით. დედაც კმაყოფილი იყო და მეც.

მიუხედავად იმისა, რომ ხანგრძლივი გზით დავიღალე, კარგია რომ მანქანით წავედი. ამიტომაც თითქმის ყოველდღე სარფში დავდიოდით. იქაური სანაპირო და ზღვა ძალიან მიყვარს.

ჩვენს მასპინძელს მერაბი ერქვა. ბევრი ლაპარაკიც უყვარდა. ცოლი სკოლის დირექტორი იყო და ჩვენთვის კარგია რომ არ ეცალა :). პირველი დღე რომ გათენდა, ბატონმა მეერაბმა სოფლის მეორნეობაზე 1 სააქთი გვესაუბრა... ჩაი და ციტრუსები განვიხილეთ.. აგრონომი ყოფილა პროფესიით და ნოსტალგია ჰქონდა როგორც ჩანს. მეორე დილას ჩქრა დავემშვიდობე ბატონ მერაბს, ჩვენს სოფლის მეორუნეობას საუბრით არაფერი ეშველება და... წავედით...

ისე კი ძალიან ყურადღებიანი მასპინძელი იყო. ხშირად ყავასაც კი ამზადებდა ჩემთვის და დედასთვის.

საბედნიეროდ ამინდები მშვენიერი იყო და ბევრი ჭყუმპალაობაც მოვახერხე. რაც მთავარია კიდევ უფრო მეტად გავირუჯე..

...ესეც ასე,

დავბრუნდი დედაქალაქში და აქ ყოფნა კი არ მინდა...

არც თბილისი მინდა, არც აქაური ცხოვრების რეჟიმი და საერთოდ

ამ ქალაქში თავს კარგად ვერ ვგრძნობ.

***
***

ერთი რამე ძალიან მაკვირვებს:
შეიძლება ადამიანს ყოველდღე ხვდებოდე, ბედნიერი იყოს ისიც და შენც, შენთან ერთად ცხოვრება უნდოდეს და მაინც არ უყვარდე.

ჩემი კომენტარი: არ ვიცი.

***
და ეს ერთიც მაკვირვებს:
ადამიანი შენთვის ძვირფასია, კარგად ხარ, თითქმის იდეალურად, ურთიერთგაგება-შეგნების უმაღლესი ხარისხი ...

და მაინც ... აქტუალური ორაზროვნება ...

პ.ს. როგორც თავად ამბობს ''მენატრები'' გადაჭარბებულად ''ისე" ჟღერს. ამიტომ, მომენატრა, 1 კვირაა არ მინახავს.