5/31/2009

უბრალოდ დღეს..

მიუხედავად იმისა, რომ მე და დედას კილომეტრები გვაშორებს, ჩვენ სულ ერთად ვართ. ის მაშინ რეკავს როცა ძალიან მჭირდება, სულ ჩემთან არის. ზამთარში რომ ჩამოვედი წინასწარ არ ვუთხარი ჩამოსვლას, რომ ვაპირებდი, ვიფიქრე სიურპრიზს გავუკეთებთქო. საბლოოდ კი ცუდი სიურპრიზი გამომივიდა. სანამ მე ვარშავიდან კიევში და კიევიდან თბილისში ვმგზავრობდი, დედა თურმე მთელი დღე რეკავდა ჩემთან, ბუნებრივია ინერვიულა კიდეც. მაგრამ, დედა ყველაფერს გრძნობს, რაც შვილს ეხება, თურმე ერთი კი უფიქრია, ეს ჩემი გადარეული შვილი თბილისში ხომ არ წამოვიდაო. ხოდა იმ საღამოს ოჯახს გამოვეცხადე ნამდვილად მე და არა ვირტუალური.

ამ დილით დედას დავურეკე ''Skype''-ში, ისეთი მძაფრსიუჟეტიანი ფილმი მოვუძებნე, მას რომ უყვარს, ბმული გავუგზავნე, დავემშვიდობე დედას და წავედი...

გუშინ უკვე გადაწყვეტილი მქონდა, რომ დღეს საყიდლებზე წავიდოდი, საჩუქრების, პირადი ნივთების და მსგავსი წვრილმანებისთვის. 28 დღეში თბილისში მივდივარ, და აბა ხომ უნდა მოვემზადო.

მოვწესრიგდი და სახლიდან გავედი. ბანკომატში ანგარიში შევამოწმე, ოო, მშვენიერია ამ თვეში ბევრი არ დამიხარჯავს :). ვარშავის გარეუბანში (როგორც თბილისში ლილო:)) ერთი სავაჭრო ცენტრია Fasion House, სადაც ყველაზე იაფი ფასებია. როდესაც ბევრი ნივთების ყიდვა მინდა, იქ მივდივარ და ვყიდულობ. ამ ზამთარს, მაგალითად Mexx -ის ქვედაბოლო 30 ზლოტად ანუ 17 ლარად ვიყიდე. ძაან სასაცილო ფასებია, და ძალიან საყვარელი შენობა აქვს, როგორც ყველა სავაჭრო ცენტრი ესეც ნამდვილი ლაბირინთია.

ჩავჯექი #28 ტრამვაიში, ჩამოვედი 'დვოჟეც გდანსკი''-ს გაჩერებაზე, ჩავედი მეტროში, ვიარე კიდევ 20 წუთი და ამოვედი მეტროდან. ამოვედი მაგრამ, ვეღარ გავედი, ნამდვილი თავსხმა იყო, თითქოს ქვაბებით ასხავდნენ წყალს. საზაფხულო ფეხსაცმელშ და მაისურშ გამოწყობილი ვიყავი და აბა როგორ გავბედავდი წვიმაში გასვლას. დაახლოებით 15 წუთი მეტროს ჩასასვლელთან ვიდექი და ველოდი გამოდარებას. ასეც მოხდა ოდნავ გადაიღო და გავიქეცი, ახლა ავტობუსს უნდა მივუსწრო. ჩავჯექი ავტობუსში, ბილეთიც შევიძინე და მივდივარ. გზაში მეგობარმა დამირეკა, რომელიც საფრანგეთში იყო, და 1 საათით ვარშავის აეროპორტშ მოხვდა, იქიდან კი თურქეთში მიდიოდა. დამირეკა და სანამ მას ვესაუბრებოდი, სავაჭრო ცენტრის გაჩერებას გავცდი. ტელეფონი გავთიშე და უახლოეს გაჩერებაზე ჩამოვედი, გადავედი საპირისპირო მხარეს და ველოდები ავტობუსს. ზუსტად 25 წეუთი ველოდი, რადგან გარეუბანია იშვიათად დადიოდა ის ავტობუსი. როგორც იქნა მივაღწიე მაღაზიამდე, მაგრამ სიურპრიზი კიდე მელოდა, ეზოს კარები დაკეტილი დამხვდა, დაცვაც არსად ჩანდა, როგორც აღმოჩნდა დღეს ისვენებენ. წამოვედი უკან, საათნახევარი ვიარე და საბოლოოდ ასე უშედეგოდ დასრულდა ჩემი საყიდლების ამბავი.

მოვედი სახლთან და ვიფიქრე, მოდი დღეს ბროკოლის სალათას გავაკეთებ და პურსაც მივაყოლებ მეთქი, მაღაზიაში პური არ დამხვდა. მერე ვიფიქრე მოდი პიცას ვიყიდი, და ამ წვიმის მერე, ცხელ შხაპს მივიღებ, გავთბები და გემრიელად ვისადილებთქო. ასეც მოვიქეცი ვიყიდე პიცა და გავცუნცულდი სახლში. ოლია ისევ არ დამხვდა სახლში, ისევ მარტო ვარ, რა კარგია, თავისუფალი ვარ ყველასგან ველაფრისგან.. FREEDOM!

შხაპიც მივიღე, ცოტა გავთბი, პიცაც დავჭერი და მოვემზადე სადილისთვის. ყუთი, რომ გავხსენი და პიცას დავხედე, მაშინვე მივხვდი არ ვარგოდა. ხაჭო იყო ბევრი მოსხმული, და ბეკონი. გემო რომ გავსინჯე მლაშე, საშნლად მლაშე იყო. ისე დამწყდა გული. სადილის მოზადებაც მეზარებოდა... მაგრამ როცა გშია სიზარმაცე გავიწყდება... გავიქეცი, ჩემი ბროკოლი მოვხარშე და ჩავაწყვე არაჟნის სოუსში, და გემრიელად მივირთვი.

  • არ ინერვიულოთ თუ უიღბლო დღე გაქვთ, ეს ცოტა სახალისოცაა.
  • სახლში მომზადებულ კერძს არაფერი სჯობს.

3 კომენტარი::

vasasi said...

ვაი, რა საყვარელი ჩანაწერი იყო..
წარმოვიდგინე ჩემი თავი მეტროს ჩასასვლელში.., :)))

ისა..
ბროკოლი რა არის?..
:))

ზიზი said...

5-10 წუთი დამელოდე და ბროკლის სალათასაც დავდებ :)მართლა.
მწვანეა, ყვავილოვან კომბოსტოს ჰგავს

ნინი said...
This comment has been removed by the author.
 

შეიყვარო Template by Ipietoon Blogger Template | Gift Idea